Kimi zaman farkına varmakta zorluk çeksek de hiç kimse kendi anne babalarımızdan daha yakın ve önemli olamaz.
Fakat ne yazık ki onların verdiği sevgiyi ve bakımı çok az takdir ederiz. Neyse ki onlara karşı olan düşüncelerimiz ve hislerimiz yaşımız ilerledikçe değişir ve onların hayatımızda ne kadar önemli olduğunu tekrar anlarız.
Anne ve Babalarımızı Farklı Yaşlarda Nasıl Görürüz?
Bebek
Anne: Tatlı, yumuşak ve sıcak // Ne zaman ağlarsam yanıma gelir
Baba: Sadece akşamları gelir / Sakalları kaşındırır!
1-3 Yaş
Anne: En çok onu seviyorum / Eğer yanımda yoksa ağlarım
Baba: En sevdiğim atım / Ağzıma limon koydu!
3-6 Yaş
Anne: Bana puding yapar / Kumda oynamama izin vermez
Baba: Bana kola alır / Su birikintisinde oynamama izin verir.
7-12 Yaş
Anne: Kitabın cevap anahtarına bakmama izin vermez / Justin Bieber’dan hiçbir şarkı bilmez!
Baba: Keki bitirdi ve anneme benim bitirdiğimi söyledi. / Bana tablet aldı ama kullanmama izin vermiyor.
13-17 Yaş
Çok aptallar, hiçbir şey anlamıyorlar! / Gerçekten onların çocuğu muyum?
18-22 Yaş
Geleceğimin sadece üniversitedeki notlarıma bağlı olduğunu düşünüyorlar.
3 yl geçti ama benim hala üniversiteye yeni başladığımı düşünüyorlar.
22-30 Yaş
Anne: Bana pastalar börekler yapar / Diğerlerinin kıskanç olduğunu söyler / Torunlarıyla oynamayı çok sever
Baba: Komik hikâyeler anlatır / Bana her zaman borç vermeye hazırdır / Tatillerde gelmemi ister
30-40 Yaş
Çok akıllı insanlar, her şeyi biliyorlar. / Tatillerimi onlarla birlikte geçirmeyi çok seviyorum
40+ Yaş
Anne: Benim her şeyim, biricik annem / İyi ki varsın!
Baba: Benim canım babam / İyi ki varsın!