Sorunları çözme yönünde teşvik edici olunmalı
- Çocuğun bağımsız bir kişiliğe sahip olması için kendi kendine vakit geçirmesine, üzüntü ile baş etmesine, sakinleşebilmesine ve sorunlarını çözebilmesine müsaade edilmelidir. Eğer anne ve baba bütün bu davranışları kendi yaparsa çocuk mücadele etmeyi öğrenemez ve sürekli aynı yardımı ailesinden ister. İleri yaşantısında da sürekli ailesine bağlı kalır. Çocuğun iyi yetişebilmesi için çocuk ile iletişim halinde olmak gerekir…
Çocuklar dinlenmelidir:
- Çocuk bir şey anlatıyor ise aile onu dinliyor gibi görünmemelidir. Eğer annenin ya da babanın başka bir işi varsa çocuğa meşgul olduğu uygun bir dil ile anlatılmalı ya da meşgul olduğu iş ertelenmelidir. Çocuğun anlattığı olay karşısında çocuğa gözle ve fikir ile açıklama yaparak iletişim kurulmalıdır.
Çocuğa sorumluluk verilmelidir
- Çocuğun sorumluluk sahibi olabilmesi için yapabileceği ve yaşına uygun görevler verilmelidir. Okula giden bir çocuk çantasını hazırlamalı, ödevlerini yapmalı ve dişlerini fırçalayabilmelidir.
Çocuk ile Birlikte zaman geçirilmelidir
- Anne ve babalar çocuğuna zaman ayırmalı, onunla oynamalı ve konuşmalı… Bu davranışlar neticesinde çocuk değerli olduğunun farkına varır.
Çocuğa karşı koyulan kurallarda devamlılık sağlanmalı
- Çocuğun yapmaması gereken bir şeyde kısıtlama yapılmalı ve bu kısıtlama devamlı olmalıdır. Aksi takdirde çocuk kuralları ciddiye almaz.
Çocuğun olumlu davranışları takdir edilmeli
- Çocuğun bir iş karşısında sergilediği başarı beğenilmeli ve bu çocuğa hissettirilmelidir. Örneğin çocuk dışarıdan eve geldiğinde elini yıkıyor ve bu durum annesi tarafından beğeniliyorsa bu alışkanlık sürekli tekrar edecektir.
Çocuğa karşı ilgi ve sevgi eksik edilmemelidir
- Anne – baba çocuğa olan sevgisini gizlememelidir. Hem dille söylemeli hem de göstermelidir. Sevgi içinde büyüyen çocuklar hayatta daha başarılı oluyor ve stres faktöründen daha uzak kalabiliyor.