Çocuklar genellikle oynayabilecekleri bir kardeşi olmasını ister, hatta bazen anne-babaya kardeş konusunda baskı yaparlar. Çocuğun bu isteğinden sonra kardeş doğduktan sonra görülmeye başlanan kıskançlık genellikle anne-babayı şaşırtır.
Çocuğun yeni doğanı kıskanması normaldir aslında. Kıskançlık sevdiğini kaybetme korkusu, sevdiğini paylaşamama olarak tanımlanabilir. Çocuk için de en sevdiği anne ve baba olduğuna göre onları başka biriyle paylaşmak doğal olarak kıskançlığı getirecektir. Yeni doğan çocukla birlikte annenin zamanının çoğu bebekle ilgilenmekle geçer. Çocuklar yeni bebeğin yetersizliğini, ilgiye ihtiyacı olduğunu anlayamazlar, onun yerine bunu annenin yeni doğanı daha çok sevdiği biçiminde algılarlar.
Kardeş kıskançlığının çocuğun yaşı küçükse daha yoğun bir biçimde yaşandığını gözlemliyoruz. Özellikle çocuk 3 yaşından küçükse, kıskançlık daha şiddetli oluyor. Eğer çocuk bebek doğduktan hemen sonra kreşe gönderilirse ya da okula başlama yaşındaysa (6yaş) da kıskançlık daha yoğun olabiliyor, çünkü çocuk yeni doğanın gelmesi ve kendisinin evden yani anneden uzaklaşması arasında bir ilişki kuruyor. Yeni doğan sebebiyle evden uzaklaştırıldığını düşünüyor ve bu da kardeşine kızmasına sebep oluyor.
Neler Yapılabilir?
– O güne kadar sadece kendisiyle ilgilenmiş olan anne – babasını yeni gelen kardeşle paylaşmak zorunda olmak çocuğunuz için zordur. O yüzden kardeşine kızması, onu kıskanması doğaldır. Çocuğunuzun bu duygularını kabullenin ve duygularını ifade etmesi için onu teşvik edin. “Onunla çok zaman geçirmek bazen beni de yoruyor, çok ağladığında ben de kızabiliyorum. Daha az zaman geçirebildiğimiz için üzüldüğünü biliyorum. Seninle daha az zaman geçirebildiğim için seni daha az sevdiğimi düşünme, seni eskisi kadar seviyorum.” gibi cümlelerle çocuğunuzu anladığınızı, dahası bu duygularını kabullendiğinizi ve çocuğunuza sevginizin azalmadığını ona anlatabilirsiniz.
– Çocuğunuzun yanında bebeği gösterişli bir biçimde sevmekten kaçının.
– İlerleyen zamanlarda çocuklar fiziksel olarak da kavga edeceklerdir. Çocukları ayırırken “Kardeşini incitiyorsun, o senden daha güçsüz”, “Ablan çalışıyor onu rahatsız etme” gibi taraf tuttuğunuzu belirten cümlelerden kaçının. Eğer birbirlerine fiziksel olarak zarar veriyorlarsa tarafsız bir açıklama yapın ve onları fiziksel olarak ayırın. Örneğin, “Birbirinizi incitebilirsiniz o yüzden bir süre ayrı odalarda oturacaksınız” gibi bir cümleyle onları ayırabilir ve bir süreliğine farklı odalara gönderebilirsiniz.