Şizotipal Kişilik Bozukluğu
Şizotipal kişilik bozukluğu olan kişiler davranışlarında, düşüncelerinde, duygulanımlarında, konuşmalarında ve görünümlerinde birçok acayiplikler ve sıradışılıklar gösterirler. Büyüsel düşünceleri vardır. Kendilerine özgü, alışılmamış, acayip görüşleri, illüzyonları ve gerçek dışılık duyumları olur. Bu kişiler “bir garip” olarak tanımlanırlar. Birçoğunun batıl inançları vardır ya da duyu ötesi algılara inanırlar. Düşlemler içindedirler. Toplumdan uzak kalma eğilimi gösterirler ve stres altında gelip geçici psikotik belirtiler (gerçeği değerlendirme bozukluğu belirtileri) çıkartabilirler. Mezheplere katılırlar, büyücülük ya da acayip dinsel uygulamalar içinde olabilirler. Çok azının yakın arkadaşları vardır ve toplumsal kaygıları çok fazladır.
Epidemiyoloji
Toplumun yaklaşık %3’ünde görülür. Cinsiyet oranı bilinmemektedir. Kontrol grupları ile karşılaştırıldığında, şizofrenik hastaların biyolojik akrabaları arasında daha yaygındır. Eş hastalanım oranı monozigot ikizler arasında dizigotlardan daha yüksektir.
Etiyoloji
DSM-III-R’nin tanımına göre şizotipal kişilik, ilk yetişkinlik döneminden başlayarak yaşanan ve insan ilişkilerinde aksaklıklar ve düşüncelerde, görünümde ve davranışlarda garipliklerle belirlenen bir kişilik bozukluğudur. Şizofrenik hastaların birinci derece yakınları arasında şizotipal kişilik bozukluğu sıklığında artış bulunmaktadır. Ayrıca şizotipal kişilik bozukluğu olan hastaların akrabaları arasında şizofreni ve diğer psikozların sıklığında artış vardır. Yapılan evlat edinme, aile ve ikiz çalışmaları şizofrenik hastaların ailelerinde, özelliklede şizotipal özelliklerin duygulanım belirtileriyle binişik olmadığı durumlarda, şizotipal özelliklerin sıklığında artışı ortaya koymaktadır.